زندگی انسان تمثیل آن مسافریست که از خانه موقت و ناپایدار به سوی مستقر ابدی خویش بار می بندد . پس اگر این خانه ها خانه های مجازی اند و ما مسافران در کوچ، دیگر چه جای دل بستن و حسرت بردن
یاران شتاب کنید...گویند قافله ای در راه است که گنه کاران را در آن راهی نیست، آری گنه کاران را راهی نیست ،اما پشیمانان را میپذیرند
مردمان مسافر کاروان مرگند ، اما خود نمی دانند ، مرگ کاروان دار سفر زندگی است و کجاوه ثابت می نماید اما کاروان در سفر است.
یاران ؛پای در راه نهیم که این راه رفتنی است ونه گفتنی…
(سید مرتضی شهید)
